Thursday, December 10, 2015

Rajopadhayaya in News : कात्तिक नाचमा सात दशक

कात्तिक नाचमा सात दशक

  • बिहीबार २४ मंसिर, २०७२
  • दीपक खरेल
  • DISQUS_COMMENTS
(0 votes)
पाटन- पाटन दरबारको माथिल्लो तलामा रहेको स्वर्ण आँखीझ्यालबाट राजा सिद्धिनरसिंह मल्ल सामुन्नेको चारनारायणको मन्दिरअगाडि कात्तिक डबलीमा कात्तिक नाच हेर्थे। राजा मल्लका भाइभारदारका लागि माथिल्लो बैठकमै अन्य झ्याल थिए। हाल पाटन संग्रहालयमा परिणत दरबारको माथिल्लो तलाको सुन्दरता र सम्पदाले नेपालको मल्लकालीन सम्पन्नता वर्णन गरिरहेको हुन्छ।
भूकम्पले ध्वस्त सोही चारनारायण मन्दिरअगाडि डबलीमा करिब चार शताब्दीपछि कात्तिक नाच सम्पन्न गर्न नाच संरक्षण समितिका पदाधिकारीलाई हम्मेहम्मे परेको थियो। मल्लकालीन सम्पन्नताको कथा सुन्दै नाचमै जीवन समर्पण गरेका पाटनका नेवार समुदायको नाचप्रतिको आस्था र मोहले कात्तिक नाचलाई जीवन्त राख्दै आएको छ।

यसरी जीवनका सात दशक नाचमै समर्पित गर्ने एक पात्र हुन् वाद्यवादन गुरु केशवकृष्ण श्रेष्ठ। केशव अहिले ७७ वर्षका भए। उनलाई पहिलो पटक बुवाले नाच मण्डली देखाउन ६ वर्षको उमेरमा डबलीमा ल्याएका थिए। केशवका बुवा हेमबहादुर, हजुरबुवा मानकृष्ण र कृष्णवीरपछि उनी र भाइ सौरभकृष्ण श्रेष्ठ तेस्रो पुस्ता हुन्। उनका छोरा सुनिलकृष्ण श्रेष्ठ र नारायणकृष्ण श्रेष्ठ मात्र होइन, नाति विवेक श्रेष्ठ र रविकृष्ण श्रेष्ठसहित पाँचौं पुस्ता पनि कात्तिक नाचमै रमाएको छ।

'बाले २००१ मा पहिलोपटक नाच देखाउन ल्याउनुभयो, २०१२ सालदेखि त मैले पनि गाउन र बजाउन सिकिसकेको थिएँ,' केशवले सम्झे। उनका अनुसार राजा सिद्धिनरसिंहले सुरुआत गर्दा नाच जम्मा पाँच दिन चल्थ्यो। त्यसपछि राजा श्रीनिवास मल्लले नाचमा विधा थपेर १५ दिन पुर्यारए। योगनरेन्द्र मल्लले नाचमा उषाहरण लीलासहितका विधा थपेपछि नाच महिनादिन चल्न थालेको हो।

'२००८ मा नाच नदेखाउने भनेपछि यही नासलचोकमा भेला भएर संर्घष भएको थियो। रक्षामण्डलले नाच देखाउन दबाब दिएको हो,' केशवले भने। उनका अनुसार २००७ मा भएको राजनीतिक परिवर्तनपछि नाच नै बन्द गर्ने निर्णय त्यसबेलाको सरकारले गरेको थियो। २००८ सालदेखि २०३८ सम्म नाच आठ दिनमात्र चल्थ्यो।

कात्तिक नाच संरक्षण समितिको स्थापनापछि नाचलाई १२ दिन देखाउन थालिएको थियो। नाचका लागि उहिल्यैदेखि नै गुठी संस्थानको छिमली अड्डाबाट सानो केराउ अझै आउने गरेको छ। 'हामी त्यही प्रसाद खाएर नाच्दै आएका छांै,' केशवले भने।

कात्तिक नाचमा गीत, धुन बाजा र नाच्नका लागि मल्लकालबाटै एउटै परिवारका सदस्यले भूमिका खेल्दै आएका छन्। बराहको पात्र कोत तहझाःका बंस खलक र नरसिंह राजोपाध्याय परिवार। परिवारका सदस्यले नाच, धुन र गीत आफ्ना सन्ततिलाई सिकाउँदै आएका छन्। 'हाम्रो बेलामा जस्तो छैन, अब सिक्न मान्दैन। हेर्न आउने मान्छे पनि थोरै हुँदै गयो,' केशवले दुखेसो पोखे।

कात्तिक नाच ललितपुरका प्रसिद्ध मल्ल राजा सिद्धिनरसिंह मल्लले करिब चार सय वर्षअगाडि चलाएको परम्परागत सांस्कृतिक नाच हो। दिनैपिच्छे फरकफरक नाच देखाइनु नै यो नाचको विशेषता हो। यो नाच श्रीकृष्ण लीलामा आधारित भएकाले यो नाचको मुख्य पात्र श्रीकृष्ण हुन्। नाचको अर्को मुख्य पात्र श्रीनृसिंह अवतार नाच हो।

उपाध्यक्ष शर्माका अनुसार राजा मल्लका लागि कृष्ण अवतार नाच कृष्ण मन्दिरका पुजारी हरिवंश उपाध्यायले स्थापना गरेका थिए। राजाका शिक्षा गुरु उपाध्यायले नै नाचका लागि आवश्यक राग, धुन, ताल, बाजागाजा र कलाकारको तयारी गरेको इतिहास छ। यस्तै, तलेजु मन्दिरका पुजारी तथा राजा मल्लका दिक्षा गुरु विष्णुनाथ उपाध्यायले नृसिंह अवतार नाचको प्रवन्ध गरेका हुन्। यस नाचमा दैत्य जगाउने गरिन्छ।

फोटो : कात्तिक नाचमा धुन र वाद्यवादक समूह र नासलचोकमा केशवकृष्ण श्रेष्ठ।

Source:http://nagariknews.com/society/nation/story/50165.html

Friday, November 20, 2015

Rajopadhyaya in News : अगिंमथलय् न्हूम्ह अग्निहोत्रिं ग्वय्दां तल

अगिंमथलय् न्हूम्ह अग्निहोत्रिं ग्वय्दां तल
   ने. स. ११३६ कछलाथ्व नवमि          

यलय् अगिमथःया न्हूम्ह अग्निहोत्रि जुइम्ह विज्ञाधर राजोपाध्याय ‘बाबा जुजुं’ ग्वय्दां तया बिज्याःगु दु ।
न्हूम्ह अग्निहोत्रि जुइम्हेसिनं अगिंमथःलिसे थःगु स्वापू स्वाकेगु ल्याखं थथे ग्वय्दां तयेगु चलन कथं भाजु राजोपाध्यायं थौं यलया अगिंमथलय् बिज्यानाः ग्वय्दां तयाबिज्याःगु खः । थौं अगिंमथलय् विश्वकर्मा पूजा यायेगु ई लाकाः वसपोलं ग्वय्दां तयाबिज्याःगु खः । उगु इलय् वसपोलया जहान सिद्धिलक्ष्मी राजोपाध्याय नं वसपोल नापं हे बिज्याःगु खः । ग्वय्दां तयेधुंकाः न्हूम्ह अग्निहोत्रि जुयाबिज्याइम्ह भाजु राजोपाध्याय व वसपोलया जहान निम्हेसितं विश्वकर्मा पूजाया प्रसाद लःल्हाःगु खः ।
न्ह्यःयाम्ह अग्निहोत्रि विपेन्द्रराज राजोपाध्याय वंगु कौलाथ्व द्वादशि (कार्तिक ७ गते) मदयेधुंकाः अग्निहोत्रिया थाय् प्वनाच्वंगु ख । थौं ग्वय्दां तयेधुंकाः वइगु कछलाथ्व द्वादशि (मंसीर ७ गते) कुन्हु भाजु विज्ञाधर राजोपाध्यायं अग्निहोत्रिया थाय् कयादी ।

स्वनिगःया आदिवासि ब्रम्हू समुदाय राजोपाध्याय दुने यलया दक्कले ज्याथःम्ह शक्तिसहितम्ह राजोपाध्याय अगिंमथःया अग्निहोत्रि तयेगु चलन दु ।
न्ह्यःयाम्ह अग्निहोत्रि विपेन्द्रराज राजोपाध्याय वंगु कौलाथ्व द्वादशि (कार्तिक ७ गते) मदयेधुंकाः अग्निहोत्रिया थाय् प्वनाच्वंगु ख । थौं ग्वय्दां तयेधुंकाः वइगु कछलाथ्व द्वादशि (मंसीर ७ गते) कुन्हु भाजु विज्ञाधर राजोपाध्यायं अग्निहोत्रिया थाय् कयादी ।
स्वनिगःया आदिवासि ब्रम्हू समुदाय राजोपाध्याय दुने यलया दक्कले ज्याथःम्ह शक्तिसहितम्ह राजोपाध्याय अगिंमथःया अग्निहोत्रि तयेगु चलन दु ।
Source : http://newadaboo.com/%E0%A4%85%E0%A4%97%E0%A4%BF%E0%A4%82%E0%A4%AE%E0%A4%A5%E0%A4%B2%E0%A4%AF%E0%A5%8D-%E0%A4%A8%E0%A5%8D%E0%A4%B9%E0%A5%82%E0%A4%AE%E0%A5%8D%E0%A4%B9-%E0%A4%85%E0%A4%97%E0%A5%8D%E0%A4%A8%E0%A4%BF%E0%A4%B9/


Monday, October 5, 2015

Rajopadhyaya in News: पशुपतिनाथमा पहिले मूल पुजारी नेवार राजोपाध्याय .....

पशुपतिनाथमा पहिले मूल पुजारी नेवार राजोपाध्याय थिए,कसरी बिस्थापित भए ?

असोज १७ ,२०७२
हालको पशुपतिनाथ ज्योतिर्लिङ्ग काठमाडौँ उपत्यकाको उत्पति संगै भएको हो भन्ने बिश्वास गरिन्छ भने यसको अस्तित्व सत्ययुग मा नै रहेको भन्ने पनि अनुमान गरिन्छ | हाल पशुपति मन्दिर भित्रको बाहिरी भागमा देउपतन को चारकिल्ला भित्रको राजभण्डारीहरु मात्रै सहयोगी पुजारीको रुपमा बस्ने गरिएको छ | भने भित्रि मुख्य ज्योतिर्लिङ्गमा दक्षिण भारतको कर्नाटक मुलको कृष्ण यजुर्वेदी दिक्षा लिएको ब्रहामन/पंच द्रविड मात्रै मूल भट्ट बन्न पाउने नियम छ |
pashupatinath temple
पशुपतिमा बैदिक भन्दा पनि तान्त्रिक/आगमिक बिधिद्वारा पुजिने भएकोले बैदिक ब्राह्मणले स्थान पाउन नसकको हो, तर इतिहास को कालखण्ड कोट्याउने हो भने ,परापुर्बकालमा नेवार समुदाय भित्र कै
राजोपाध्याय ब्राह्मणहरु (दिक्षीतप्राप्त) द्वारा नै नित्य पुजा बिधि गर्ने गरिन्थ्यो | पशुपतिनाथमा हाल सम्म पनि नेवार भित्रका कपाली/दर्शनधारी लगयत अन्य जातिहरुले तान्त्रिक बिधि बाट पुजा गर्नु पर्ने चलन छ ||
तर राजोपाध्यायहरु कसरि बिस्थापित भयो भन्ने कुरामा इतिहासकारहरुले यसरी आंकलन गरेका छन् |
१) शंखराचार्यद्वारा राजोपाध्याय ब्राह्मणलाइ बिस्थापित गरि दक्षिण भारतबाट ल्याएको पुजारीलाइ नियुक्ति गरिएको |
२) राजा प्रताप मल्लले कुच बिहार र कर्नाटकको राजकुमारी बिबाह गरे पश्चात कर्नटका ब्राह्मणको उपत्यकाको आगमन संगै प्रताप मल्लले मूलभट्टको रुपमा पशुपतिनाथमा नियुक्ति दिएका थिए!
साथै किराँतकालमा पनि तत्कालिन किराँत परम्परा अनुसार नेपाली नै पुजारी भएको इतिहास छ |
पशुपतिको भेटिलाइ कानुनी दयारामा ल्याउनु पुर्ब सबै भेटिहरु मूलभट्ट र भण्डारीहरुले बाडेर खान्थे तर नेपाल सरकारले पशुपति बिकाश कोषको पहलमा तेस्लाई बैंक दाखिला मार्फत राष्ट्रीय कोषमा जम्मा गरे पछी सबै भेटि कुम्लायाउनु नपाए पछी यस्तो अबस्था आएको हो | तलब नै दिएर पनि पशुपतिको भेटिलाइ राष्ट्रिय कोषमा दाखिला गर्नु सक्नु अहिले को लागि सफलता नै मानु पर्छ |
बिस्तारै पशुपतिको भेटि सबै सरकारी कोषमा दाखिला गराउने ब्यबस्था हुनु पर्छ | तेस्को लागि सबै भन्दा पहिले अब नियुक्ति हुने मूल भट्ट नेपाली हुनु पर्ने परम्परा थालनी हुनु पर्छ |
प्रचण्ड नेतृत्व सरकारले  नेपाली  पुजारी  राखने साहस गरेको  थियो  तर  तत्कालिन  राजनैतिक अवस्थाले  त्यो  धेरै  दिन  कायम  रहनु सकेन  | तर अब  यो  तर्फ गम्भीर पहल  हुनै पर्छ ,नेपाली मन्दिरमा  नेपाली  मूल पुजारी न्युक्ति  गरेर  पशुपतिनाथको  भेटिलाइ समाजिककाम  लगाउनु  पर्छ  |
Source : http://ekoshi.com/highlight/%E0%A4%AA%E0%A4%B6%E0%A5%81%E0%A4%AA%E0%A4%A4%E0%A4%BF%E0%A4%A8%E0%A4%BE%E0%A4%A5%E0%A4%AE%E0%A4%BE-%E0%A4%AA%E0%A4%B9%E0%A4%BF%E0%A4%B2%E0%A5%87-%E0%A4%AE%E0%A5%82%E0%A4%B2-%E0%A4%AA%E0%A5%81/

Friday, September 18, 2015

Rajopadhyaya in News : राजोपाध्याय समाजया फोटोग्राफि तालीम उलेज्या

राजोपाध्याय समाजया फोटोग्राफि तालीम उलेज्या



नेवा: अनलाइन न्युज – बिराजकाजी राजोपाध्याय | २०७२ आश्विन १, शुक्रबार २०:१३:२५
राजोपाध्याय समाजया ग्वसालय् जुइत्यंगु फोटोग्राफि तालीमया उलेज्या जूगु दु । 
येँय् जूगु ज्याझ्वलय् जर्मनीयाम्ह रेडियोकःमि मय्जु एन्जेलिका स्कुल्जं सुकुन्दाय् मत च्याकाः तालीमया उलेज्या यानाद्यूगु खः । समाजया नायः वदन ज्वालानन्द राजोपाध्यायया सभानायकय् जूगु ज्याझ्वलय् वरिष्ठ फोटो पत्रकार लिसें नेपाल फोटो पत्रकार संघया नायः राजभाइ सुवालं बांलाःम्ह फोटोग्राफर जुइत तालीम व ज्ञानया लिसें दृढ इच्छा नं दयेमाःगु खँ धयादीगु खः ।

ज्याझ्वलय् मू प्रशिक्षक विमल चन्द्र शर्मा राजोपाध्यायं न्हापा क्वचाःगु तालीमया बारे जानकारी बियादीगु खःसा पुलांपिं प्रशिक्षार्थिपिन्सं थःगु अनुभव तःगु खः ।

अथे हे समाजया मू छ्यान्जे संजय शर्मा राजोपाध्यायं प्राविधिक ख्यलय् नं दक्ष राजोपाध्याय जनशक्ति उत्पादन यानावनेत समाजं थज्याःगु तालीमत बिया वनेगु खँ तयादीगु खः । 
सभानायःया थासं समाजया नायः बदन ज्वालानन्द राजोपाध्यायं कर्मकाण्ड, संस्कारया गुरु पुरोहित जुयाच्वंपिं राजोपाध्यायत आः ई कथं प्राविधिक ख्यलय् नं दक्ष जुया वनेमाःगु खँय् बः बियाद्यूगु खः ।

ज्याझ्वलय् मू पाहां मय्जु एन्जेलिकायात मतिनाया चिं कथं गणेद्यः नं देछाःगु खः ।
Source: http://www.newaonlinenews.com/%E0%A4%B0%E0%A4%BE%E0%A4%9C%E0%A5%8B%E0%A4%AA%E0%A4%BE%E0%A4%A7%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%BE%E0%A4%AF-%E0%A4%B8%E0%A4%AE%E0%A4%BE%E0%A4%9C%E0%A4%AF%E0%A4%BE-%E0%A4%AB%E0%A5%8B%E0%A4%9F%E0%A5%8B%E0%A4%97%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A4%BE%E0%A4%AB%E0%A4%BF-%E0%A4%A4%E0%A4%BE%E0%A4%B2%E0%A5%80%E0%A4%AE-%E0%A4%89%E0%A4%B2%E0%A5%87%E0%A4%9C%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%BE

Monday, August 24, 2015

राजोपाध्याय समाजं गुरुशेखरयात श्रद्धान्जलि प्वंकल

राजोपाध्याय समाजं गुरुशेखरयात श्रद्धान्जलि प्वंकल ।

नेवा: अनलाइन न्युज – बिराजकाजी राजोपाध्याय | २०७२ भाद्र ७, सोमबार २३:१३:५४
राजोपाध्याय समाजं पण्डित गुरुशेखर राजोपाध्याययात श्रद्धान्जलि देछाःगु दु । समाजं येँय् श्रद्धान्जलि सभाया ग्वसाः ग्वयाः अध्ययन, अनुसन्धानया ख्यलय् तःधंगु योगदान बियादीम्ह मदुम्ह पण्डित राजोपाध्याययात बिचाः हायेकूगु खः ।

समाजया नायः बदन ज्वालानन्द राजोपाध्यायया सभानायकय् जूगु श्रद्धान्जलि सभाय् समाजया न्वकू अमरराज राजोपाध्यायजुं मदुम्ह पण्डित राजोपाध्यायया जीवनि ब्वनाः न्यंकादीगु खः । 
ज्याझ्वलय् अनुसन्धाता काशिनाथ तमोट, नव्यन्यायाचार्य गोविन्द भक्तानन्द राजोपाध्यायलिसें वरिष्ठ समाजसेवी शिव श्रेष्ठजुं मदुम्ह पण्डित राजोपाध्यायया बारे थःथःगु अनुभव व बिचार प्वंकादीगु खः । लिसें मदुम्ह राजोपाध्यायया काय् मनोज राजोपाध्यायजुं थः अबुजुया बारे खँ तयादीगु खः । 

उगु हे ज्याझ्वलय् पर्व सुधार समितिया दुजः हरिनारायण मन्डलजुं समितिं पर्व सुधार सम्बन्धि तयार याःगु प्रतिवेदन मदुम्ह पण्डित गुरुशेखरजुया काय् मनोज राजोपाध्यायलिसें समाजयात नं लःल्हानादिल सा वैदिक प्रतिष्ठानपाखें प्रतिष्ठानया महासचिवं मदुम्ह राजोपाध्यायया काय् मनोज राजोपाध्याययात श्रद्धान्जलि पौ देछाःगु खः ।

ज्याझ्वलय् मदुम्हेसिया आत्माया चीर शान्तिया कामना यासें छगू मिनेट मौन धारण याःगु खः । ज्याझ्वः वन्दना राजोपाध्यायं न्ह्याकादीगु खः ।
फोटो ग्वाहालि ः मेमोरी जोनपाखें आकाश राजोपाध्याय
source: http://www.newaonlinenews.com/%E0%A4%B0%E0%A4%BE%E0%A4%9C%E0%A5%8B%E0%A4%AA%E0%A4%BE%E0%A4%A7%E0%A5%8D%E0%A4%AF%E0%A4%BE%E0%A4%AF-%E0%A4%B8%E0%A4%AE%E0%A4%BE%E0%A4%9C%E0%A4%82-%E0%A4%97%E0%A5%81%E0%A4%B0%E0%A5%81%E0%A4%B6%E0%A5%87%E0%A4%96%E0%A4%B0%E0%A4%AF%E0%A4%BE%E0%A4%A4-%E0%A4%B6%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A4%A6%E0%A5%8D%E0%A4%A7%E0%A4%BE%E0%A4%A8%E0%A5%8D%E0%A4%9C%E0%A4%B2%E0%A4%BF-%E0%A4%AA%E0%A5%8D%E0%A4%B5%E0%A4%82%E0%A4%95%E0%A4%B2-%E0%A5%A4

Sunday, August 23, 2015

Rajopadhyaya in News : उज्यालोकर्मी राजोपाध्यायलाई मोती पत्रकारिता पुरस्कार

ज्यालोकर्मी राजोपाध्यायलाई मोती पत्रकारिता पुरस्कार

  • Posted: Saturday, Jul 25, 2015 17:34 PM

काठमाडौं, साउन ९ – नेवा प्रेस दबुले छैठौ वार्षिकोसत्व मनाउदै मोती पत्रकारिता पुरस्कार उज्यालो सहकर्मी शर्मिला सिल्भिया राजोपाध्यायलाई दिएको छ  । पत्रकारिताको क्षेत्रमा उल्लेखनीय योगदान पुर्याएको पत्रकारलाई दिइने पुरस्कार राजोपाध्यायलाई दिएको हो ।
२०५२ सालदेखि विद्युतिय संचार माध्यममा संलग्न राजोपाध्याय नेपाल भाषाको पहिलो रेडियो कार्यक्रम  निर्माता तथा प्रस्तोता हुनुहुन्छ । यसभन्दा अघि राजोपाध्ययले एसिया पिपल्स प्याक्ट र नेपाल आदिवासी पत्रकार महासंघबाट आइभिए अवार्ड, प्रेस काउन्सिल नेपालबाट भाषागत प्रेस काउन्सिल पुरस्कार, नेपाल क्षयरोग प्रतिष्ठानबाट ओत्सुका अवार्ड पाइसक्नु भएको छ ।
त्यस्तै उहाँले उत्पादन गर्ने र उज्यालो नाइन्टी नेटवर्कबाट प्रसारण हुने कार्यक्रम लहनाले नेपाल भाषा परिषदबाट नेपाल सम्वत ११३३ मा चित्तधर ह्दय पुरस्कार पाएको थियो । त्यस्तै कार्यक्रममा प्रेस दबुले उपत्यकाका तीनजना व्यक्तित्वलाई अभिनन्दन गरेको छ ।
ललितपुरबाट साहित्यकार तथा समालोचक प्राध्यापक नर्मदेश्वर प्रधान,  काठमाडौंबाट परराष्ट्रविद् हिरण्यलाल श्रेष्ठ र भक्तपुरबाट कवि पूर्ण वैद्यलाई अभिनन्दन गरेको हो । कार्यक्रममा दबुको नयाँ नेतृत्व पनि चयन गरिएको छ ।
Source: http://ujyaaloonline.com/news/46438/prize/

Wednesday, August 19, 2015

अमेरिकामा बेलविवाह

अमेरिकामा बेलविवाह


साउन २५ - अमेरिकाको कोलोराडो नेवाः दबूले  नेवार संस्कार अनुसार बालिकाहरुको सामुहिक बेलविवाह (इही) सम्पन्न गरेका छन् । 
दबूसित सम्बद्ध धनेश रञ्जितकारका अनुसार पुरोहित वीरेन्द्र राजोपाध्यायले  आइतबार कोलोराडोमा रहेका नेवार चेलीहरुको सामुहिक बेलविवाह सम्पन्न गर्नु भएको हो । दबूले यसअघि नेपाल सम्बत्को नयाँ वर्षमा ‘न्हूदँया भिंतुना’ कार्यक्रम र धान्य पूर्णिमामा ‘योमरी’ खाने जस्ता कार्यक्रम गरिसकेको छ । आगामी दिनमा अन्य नेवार जीवनशैली अनुसारका संस्कार पनि आयोजना गर्दै जाने दबूसित सम्बद्ध अर्का सदस्य शैलेश रञ्जितकारले बताउनु भयो । 
काठमाडौं प्राचीन तल्लो भेग मजिपात, जोशीदेगल र लाखेननि टोलबाट अमेरिका गएर बसेकाहरुले नेवार संस्कारलाई निरन्तरता दिन दबू स्थापना गरेका हुन् । उनीहरुले नेपालमा भूकम्प पीडितहरुका लागि सहयोग गर्न पनि सहयोग रकम जुटाएको बताएका छन् । 
Source: http://ujyaaloonline.com/news/46937/ihi--in-colorado-/

Friday, July 24, 2015

Wednesday, July 8, 2015

को हुन् खस ?


को हुन् खस ?

को हुन् खस ?

‘कस’बाट ‘खस’
बेबिलोनको कस्साइटबाट पूर्व हिँडेका कस्साइट्सहरु अफगानिस्तानबाट दक्षिण नलागेर पहाडैपहाड अझ पूर्व उक्लेका थिए । कस्साइटबाट आएकाले कसबाट अपभ्रंश भएर खस हुन पुगे । काश्मिर (खस/कसमिर, खस/कसहरुको मिर, अग्लो स्थान), कुमाउँ, गढवालबाट अझ पूर्व लाग्दै कर्णाली प्रदेशमा आएर बाह्रौं शताब्दीमा राज्य सञ्चालन गरेको देखिन्छ, जसको पूर्वी साँध गण्डकीसम्म थियो ।

खसहरु आर्य भए पनि वैदिक आर्य भने होइनन् । न त यिनीहरू वैदिक आर्यले जस्तो वेदअनुसार वेदी (होम गर्ने स्थान) बनाएर या लिङ्गपुजक नै थिए । लिङ्ग पूजा पनि वैदिक आर्यहरुको होइन, असुर द्रविडहरुले गर्ने लिङ्ग पूजा पछि आत्मसात् गरेका थिए ।

खसहरुको धर्म
खसहरु सबै मष्ट र प्रकृतिपूजक नै थिए । मष्ट पूजा गर्न या मृतक आत्मा जगाउन धामी भएता पनि हिन्दुधर्ममा झैं कुनै जातीय विभाजन थिएन । महामानव बुद्धको सन्देश प्रचारसँगै चल्ल र पछि मल्ल भएकाहरुले बौद्धधर्मलाई अपनाउन थाले । सुर्खेतको काँक्रेबिहार त्यसैको नतिजा हो ।
bipul-sinjapati
लेखक विपुल सिजापति

वि.सं. १३६० मा अल्लउदिन खिल्जिले चितोर लिएको अर्को वर्ष त्यहाँका रायठौरलाई (अहिलेका राठौर) अल्लाउदिन खिल्जिले उठिबास पारेपछि भारतका हरुवा राजारजौटाहरुको नेपाल प्रवेश देखिन्छ । यिनलाई महाराज जसु शाहीले आफ्नो छोरी हारमता दिएर समाचवर भन्ने स्थान दाइजोमा दिए । हारमताकी छोरो देवचन्द्ररले वि.सं. १४८४ मा काठमाडौं लुटेर फकिर्एपछि बाजे जसु शाहीले अछाम बुढी चर्पुकोट राज्य दिएका थिए ।

‘थकुली’बाट ‘थकाली’
जसु शाहीका कान्छा छोरा हंसराज शाही जुम्लाबाट थाकखोला आएर बसे । उनले त्यहीका स्थानीयसँग विवाह गरे । उनलाई ठकुरीको सट्टा ‘थकुली’ भनेर बोलाइन्थ्यो । कालान्तरमा उनैका सन्तान थकाली भए ।

खसहरुमा विचलन, जातपात र हिन्दु धर्म
भारतका रजौटाहरुसँग सम्पर्क बढेपछि खस राजाहरु उनीहरूसँग विवाहसम्बन्धका लागि उत्सुक हुन थाले । तर वैदिक हिन्दु तागाधारी (जनै लगाउने) राजाहरु अहिन्दु र तागा नलगाउने खसहरुसँग विवाहसम्बन्ध गाँस्न तयार भएनन् । यहींबाट उताको ठाकुर, राजपुत जस्तै खस राजाहरु र नातेदारहरुले आफूलाई “ठकुरी“ भन्न थाले र हिन्दुधर्म अपनाएर जनै लगाउन थाले । तर केही खसहरुले भने हिन्दू धर्म र जनै अस्वीकार गरिरहे र आज तिनै खसहरु पावइ खसका रूपमा चिनिन्छन् । हिन्दु धर्म अपनाउनाले जातपातको सूत्रपात स्वतः हुन गयो । यस कार्यमा कन्नौजबाट नेपालभित्र आएका अत्री ऋषिका चारभाइ सन्ततीहरुले अझ सहयोग गरे । तीमध्ये जेठा भाष्कर भट्ट षत्याडा बसे । यिनैका सन्तान पछि षत्याडा (खतिवडा) भएका हुन् ।
तर ढाँटेको कुरा काटे पनि मिल्दैन भनेझैं खसहरुले पुर्खादेखि गरिआएको कतिपय परम्परागत प्रचलनहरु त्याग्न सकेनन् र अझसम्म त्याग्न सकिएको छैन । जमरा, अक्षता, पर सरेको बार्ने, देवाली, मष्टपुजा, छोरीलाई ढोग्ने, भान्जालाई आदर गर्ने आदि कार्यहरू आज पनि नेपालका जनसुकै जातले गरिआएका छन् । ती चाहे हिन्दू मतावलम्बी हुन् या बौद्ध मतावलम्बी, सबै खस हुन् । पश्चिमबाट आएर काठमाडौं जिती राज्य गर्न सुरु गरेका मल्लहरुले आफ्नो साथमा ल्याएका जोशी, राजोपाध्याय जस्ता पुरोहितहरु पनि छ डोरे जनै नै लगाउँछन् र तर खसका प्रचलन भने अझै त्याग्न सकेका छैनन् ।

शाह र रक्तमिश्रण
शाहहरु इस्लाम धर्म मान्नेका सन्तान नभएर मगरहरुका थकाली या राजा हुन् । यिनीहरू पनि खस नै हुन् र पछि मात्र हिन्दुमतावलम्बी भएका हुन् । हिन्दु मतावलम्बी भए पनि शाहहरुले जमरा, अक्षता, पर सरेको बार्ने, देवाली, मष्टपुजा, छोरीलाई ढोग्ने, भान्जालाई आदर गर्ने आदि परम्परागत प्रचलनहरु अझसम्म त्याग्न सकेका छैनन् ।

पृथ्वीनारायण शाहका मावली मगर थिए भने ससुराली मकवानपुरका सेन पनि मगर नै हुन् । रणबहादुर शाहले बालबिधवा ब्राम्हणीसँग विवाह गरेका थिए । यिनैका छोरा गिर्वाणयुद्धबिक्रम हुन् । कुँवरहरु पनि तीन डोरे जनै लगाउने खस नै हुन् । राजा सुरेन्द्रले जंगबहादुरलाई हपार्दै ‘तँ खस भएर हाम्रो युवराज्ञी ताक्ने’ भनेर हपारेका थिए तर त्यतिबेलाका बलशाली जंगबहादुरले राजपरिवारसँग वैवाहिक सम्बन्ध कायम गरेरै छाडे ।
राजा त्रिभुवनले पञ्जावका राजकुमारीसँग विवाह गरेका थिए । धीरशमशेरले १८५७ मा लखनउबाट मुगल कन्या जौहर बानो (जुहार बेगम) लाई ल्याएका थिए । उनै मुगलकन्या जौहर बानोबाट जुद्धशमशेर जन्मिए भने जुद्धशमशेरबाट केन्द्रशमशेर । केन्द्रशमशेर राजा वीरेन्द्रका ससुरा तथा रानी ऐश्वर्यका बुबा हुन् ।

खसहरुमा जात
खसहरुमा धर्मको आधारमा नभएर कर्म, पद र स्थानको आधारमा बोलाइने चलन थियो, पछि यही नै जात हुनगयो ।
khas-masto
खसहरुले पुज्ने मष्टो

क) कार्यका आधारमा बनेका जातहरु
भट्ट – राजपुरोहित वा धर्माधिकारी
अधिकारी – दराको हाकिम
कार्की – राजस्व अधिकृत
भण्डारी – राजकीय कोषको प्रमुख
लेखक – लेखक
महत – ग्राम प्रमुख
रोकाया – महतको सहयोगी
ख) दर्जा, पदका आधारमा बनेका जातहरु
थापा – सैनिक दर्जा
खड्का – सैनिक दर्जा
राना – सैनिक दर्जा
बुढा – सैनिक दर्जा
ग) स्थानका आधारमा बनेका जातहरु
धिता – धिताल
पाण्डुसेरा – पाण्डे
सिञ्जा – सिंजापति
चैडिलागाउँ – चौलागाई
प्याकुरी – प्याकुरेल
सिम्खाडा – सिम्खडा
तिमिल्सैन – तिमिल्सिना वा तिम्सिना
घमिरगाउँ – घिमिरे

खसहरुमा जातपातको सूत्रपात
पूर्व खाँट्टि खसहरु मनुस्मृति (जो वास्तवमा मनुले लेखेको नभएर भृगु ऋषिले लेखेका हुन्) का आधारमा कुनै जातमा विभाजित थिएनन् । हरेक व्यक्ति आफूखुसी कर्म गर्न स्वतन्त्र थिए र आपसमा कुनै प्रकारको छुवाछुत पनि थिएन । तर राजारजौटाहरु हिन्दू मतावलम्बी हुनु, भारतका राजारजौटाहरुसँग विवाहसम्बन्ध कायम गर्नु तथा उनीहरूको प्रचलन अपनाउनु र कन्नौजबाट आएका भट्टहरुका कारण खसहरुमा बिस्तारै जातपातको सूत्रपात हुनगयो र यो सँगै पछुवाछुतको प्रथा सुरु भयो । तर यहाँ पनि एकरुपता भने कायम छैन ।

ब्राम्हणहरु आफै उपाध्याय जैशी, कुमाइ आदिमा विभाजित छन् । यिनीहरुमा उच्च कुल र नीच कुल भन्ने सोच कायम छ र एकआपसमा बिहावारी चल्दैन । कसैको मृत्यु भएमा हिन्दुस्तानका हिन्दुहरु नुन बार्दैनन् तर अशौचमा नुन बार्ने कार्य खसहरुले गर्थे, जो अहिले पनि कायम छ ।

शाहकालमा पाँडेहरुले नियम बनाउँदा आफूहरुलाई सिधे नुन (खानीको नुन), पालुङ्गो, मुँगको दाल आदि चल्ने अरूलाई नचल्ने नियम बनाएर अरूलाई भने लोप्पा ख्वाइदिए । राज्यको युवराज घोषित गर्नुपूर्व राजा शस्त्रशिल्पीको आरनमा गएर पूजा गर्दथे, शस्त्रशिल्पीलाई पूजा गरेर तरबार बनाउने अभिभारा दिन्थे र त्यही तरबार युवराज घोषित गर्ने दिन युवराजलाई शस्त्रशिल्पीले दिन्थे । यिनै शस्त्रशिल्पी आज कामी कहलाइएर कसरी अछुत भए ? ताज्जुब लाग्छ ।

कसरी फाल्ने जात ? 
कुनै पनि कुराको बारेमा बुझ्न सबैभन्दा पहिले मूलमा नै पुग्नुपर्छ । मूल खुलेपछि सबैकुरा छर्लङ्ग हुन्छ । त्यसैले मूल हेर्ने हो भने माथि नै लेखिएको आधारमा हामी खस हौं र हामीमा जातपात, छुवाछुतको प्रचलन थिएन । त्यहाँ बनेको तरबार जति नियम बने, पछि बनेका हुन् । गान्धीले भारतमा तल्ला जातिका सबैलाई एकमुष्ठ गरेर हरिजन नामकरण गरे तर त्यसको कुनै उपादेयता भने निस्किएन । उल्टो, नेताहरूको लागि यो राजनीति र भोट सङ्कलन गर्ने अचुक अश्त्र बन्न गयो, जुन नेपालमा पनि देख्न सकिन्छ ।

त्यसैले संविधानमा लिखित रूपमा नै छुवाछुत र जातपातमाथि प्रतिबन्ध लगाइए पनि हाम्रो आजको मानसिकतालाई आधार मान्ने हो भने जातपात र छुवाछुत हट्न अझै कम्तीमा १०० वर्ष लाग्नसक्छ । अनि के १०० वर्षसम्म यही रीतिमा चल्ने ?

२००७ सालपछि नाटककार बालकृष्ण शमशेरले सम लेख्न थाले । भारतका प्रख्यात कवि तथा महान् अभिनेता अमिताभ बच्चनका पिता हरिवंश राय बच्चन श्रीवास्तव हुन् र जातले कायस्थ हुन् । आज हरिवंशका छोराहरु बच्चन भएका छन् र नाति-पनातीहरु पनि बच्चन नै लेख्नेछन् । कालान्तरमा उनीहरू सरनेम बच्चन नै हुनेछ ।
नेपालभित्र हामी जहाँ जाऔं, पहिले अनुहार हेरिन्छ, जात खुट्याउन नसके नाक हेरिन्छ र त्यसपछि पनि केही नलागेपछि जात सोधिन्छ । र जब जात उजागर हुन्छ तब हाम्रो घृणित जातपात र छुवाछूतको मानसिकता सक्रिय हुन्छ । आज विश्व एकीकरण भइरहेको बेलामा हाम्रो मानसिकता भने अझै जातमै अड्किएको छ । त्यसैले जातपात र छुवाछुतलाई फाल्ने नै हो भने मेरो विचारमा सबैभन्दा पहिले जात फाल्नुपर्छ । जब जात नै नभएपछि कसले सोध्छ जात ?

(यो मेरो व्यक्तिगत विचार हो । कसैलाई व्यक्तिगत रूपमा चोट पार्ने मेरो उद्देश्य होइन । साथै, इतिहासको जानकार नभएकोले दिइएका तथ्यहरू तलमाथि पनि पर्न सक्छन्, धन्यवाद ।)
तस्बिर : सिमिकोटका खस धामी (www.stateofformation.org)

Source : http://esamata.com/np/2015/%E0%A4%95%E0%A5%8B-%E0%A4%B9%E0%A5%81%E0%A4%A8%E0%A5%8D-%E0%A4%96%E0%A4%B8/

Like us on FB


Related Articles

“सोल्जर फार्म”को दुई शताब्दी, भाग १

  ब्रिटिस साम्राज्यको सैनिक जागिर खाएका लेखक जर्ज अरवेलले सोभियत संघको व्यवस्थालाई गिज्याउँदै ‘एनिमल फार्म’ लेखे र विश्वविख्यात भए ।

परालको जुत्ता लगाएर भीमफेदीदेखि काठमाडौंसम्म गाडी बोक्दा (भरियाको बयान, भिडियो लिंकसहित)

  धनबहादुर गोले ९१ वर्ष, चित्लाङ (राणाहरुको गाडी बोक्ने भरिया)   (राणाकालिन समयमै काठमाडौं उपत्यकामा पहिलोपटक गाडी भित्रिएको थियो तर

नेपालको राजनीतिक इतिहास विकासक्रम : भ्रम र सत्य

  प्राचीन नेपालका शासकको रुपमा कहलाइएका महिषपाल, गोपाल, किराँत, लिच्छवि र मल्ल समुदायका अवशेषहरु के नेवार समुदायमा यत्रतत्र छरिएर रहेकै

विज्ञापन

फोटो कथा

View more

साइट आर्काइभ